بررسی عناصر داستانی در کلیله و دمنه

تعداد آثاری که در دنیای قدیم،آثاری جهانی به شمار می آمدند و در شرق و غرب عالم منتشر می شدند، قطع نظر از کتب مقدس دینی فراوان نیست. کتاب کلیله و دمنه یکی از آن هاست که به سبب خصایص ادبی و معنایی، شهرت و پایگاهی بلند یافته است.این کتاب در زمره ی معروف ترین و محبوب ترین کتب نثر فارسی بوده، که علاوه بر این که توجه فرمان روایان و حکم رانان را به خود جلب کرده بود، مردم عادی نیز آن را می خواندند و اندرزهای بی شمار آن را به کار می بستند. کلیله و دمنه از زمان ترجمه اش به دست نصرالله منشی به چنان شهرت و محبوبیتی دست یافت که تا قرن نهم هر کتابی که به نثر فنی و مصنوع به خامه ی نویسندگان عالی قدر می آمد به قصد پیروی کردن از سبک و شیوه ی نصرالله منشی بود و اغلب آن ها در کتاب خود به شهرت عالمگیر این کتاب اشاره می کردند.با این تفاسیر، ما همواره به مضامین آن نظر افکنده ایم و تاکنون این کتاب ارزشمند را از دیدگاه داستان پردازی و شیوه ی داستان گویی آن مورد مطالعه و بررسی قرار نداده ایم.این مجموعه تلاشی است در جهت شناساندن شیوه ی داستان گویی این اثر برجسته و عناصر داستانی که در شکل گرفتن روایات آن نقش داشته اند. این رساله در پنج فصل تنظیم شده است: فصل اول: شامل مباحث کلی، نسخه ی بررسی شده و پیشینه تحقیق است. فصل دوم: شامل معرفی اجمالی کلیله و دمنه و توضیحات مختصری درباره ی منشأ و اصل کتاب، منابع و ابواب آن است. فصل سوم: بحث مختصری درباره ی داستان و زیرمجموعه های آن است و عناصر مختلف داستانی معرفی و شرح داده شده اند. فصل چهارم: این فصل بخش اصلی این پژوهش را به خود اختصاص داده است. داستان های کلیله و دمنه با توجه به عناصری که در فصل قبل معرفی شدند، مورد بررسی قرار گرفته اند. فصل پنجم: شامل نتایج کلی حاصل از تحقیق است. این نتایج به صورت آمارگیری و درصدگیری از فصل پیشین است. در پایان هم منابع مورد استفاده ذکر شده است.